Ang Kerido [End]

 

Kinabukasan pagpasok ng eskwela ay nakikiramdam pa ako kung ano ang magigigng pakitungo sakin ni Stephen. Pagpasok ng classroom ay kung dati ay binubully ako nito ngayon ay binaling nya ang kanyang tingin.

Natapos ang umaga na tila hindi na ako kilala ni Stephen.

Dahil gusto kong maging ok na kami, nilakasan ko ang aking loob at sinundan sya pauwi. Sumakay ako sa jeep na sinakyan nya at tumabi sa kanya.

“Stephen” bati ko sa kanya.

“O, anong problema mo?” Malamig na sagot sakin ni Stephen.

“Sorry pala sa…”

“Ok lang” tumagilid si Stepehen sa kanyang upo at iniwasan ako.

“Hindi… Sorry talaga…” Pamimilit ko sa kanya.

“Ok na nga!” Galit na ang mata ni Stephen na tumalikod na sa akin.

 

“Usog usog, kasya pa isa jan” Sabi ng mamang driver.

Tumagilid ulit si Stephen papunta sa dereksyon ko at nabaling ang aking mata sa kanyang harapan. Kaya pala sya tumalikod ay para takpan ang kanyang tumitigas na alaga.

 

Nag-alala ako kasi baka isipin ng mga taong maniac si Stephen pag nakitang galit ang kanyang burat.

 

Palihim kong iniabot ang kanyang harapan.

Takip ang bag sa harap ko at ang kanyang bag sa harap nya ay hinimas ko ang kanyang galit na alaga.

Marahil ay naalala nya ang nangyari sa amin kagabi.

Punong puno ang jeep pero nagawa ko pang gapangin ang aking kaklase.

 

“Anong ginagawa mo?!” bulong sakin ni Stepehen.

 

Di ko na napigilan at binuksan ko na ang zipper ng kanyang pantalon at sinalsal ang kanyang burat.

Napaliyad at napakagat labi si Stephen.

 

Buti nalang at malubak at mabilis magpatakbo ang jeep kaya hindi ramdam ang pagbaba at taas ng aking kamay habang sakal ang kanyang alaga.

 

Naging malalim ang paghinga ni Stephen.

 

Pumikit nalang ito at nagpanggap na tulog habang siniserbisyo ko ang kanyang burat.

 

Nakikita ko ang paligid, malapit na kami. Kelangan ng makapalabas ni Stephen.

 

Kunwari ay umubo ako ngunit kumuha lang ako ng laway sa aking bibig para ilagay sa aking kamay at isalsal si Stephen.

 

May isang ale na may kargang bata sa harap namin. Nagtetext ang ale habang nakatutok sa akin ang batang nasa 2 years old pa yata. Nakita nya ang pagdura ko sa aking kamay at dahang dahang pagabot sa harap ng aking katabi.

 

Wala na akong magagawa, kesa naman bumaba si Stephen na tigas na tigas.

 

Dahil sa laway ay dumulas ang aking palad at mas mukang nasarapan si Stephen dahil kagat kagat nya na ang kanyang mga labi.

 

“mmmhm” impit na ungol ni Stephen.

 

Ramdam ko na papalapit na sya.

 

Binilisan ko na ang pagsalsal at naramdaman ko ang pagsirit ng tamod ni Stephen. Tinakpan ko ito ng aking palad para walang makawala. Nanginging ang kalamnan ni Stephen at nanghihina ang tuhod.

Nasa kanto na kami ng babaan.

 

“Para” sigaw ko.

 

Pumara ang jeep at mabilis na bumaba si Stepehen.

 

Pababa na sana ako ng may isang lola ang nagpaabot pa ng bayad.

 

Pagabot ko ng bayad sa isa pang pasahero ay nagulat ako ng may nakasamang tamod pa sa aking kamay na dumikit sa bente pesos na iniabot ni lola.

 

“Tang ina ano to?” Sigaw ng pasaherong inabutan ko na dali dali naman ang abot kay manong.

 

Tumakbo ako pababa. At sinigawan si Stepehen ng “takbo”

 

Tumakbo kami papunta sa harap ng tindahan nila.

 

Pagkahabol ng hininga ay nagtawanan kami.

 

“Napakagago mo no!” Biro ni Stephen.

 

“Ikaw e” sagot ko sa kanya.

 

Dumeretso na ako sa bahay at paguwi ko ay nagulat ako sa aking nakita.

 

Si mama nakaupo sa mesa habang kausap si Jomar.

 

“Ma!” Dali dali akong tumakbo papalapit sa kanya at niyakap ko sya ng mahigpit.

 

Parang tumaba yata si Mama.

 

Hindi. Tiyan nya lang ang malaki.

 

Buntis ito.

 

“Ma?” tanong ko sa kanya.

 

“Magkaka baby sister ka na Kerwin” Sagot sa akin ni mama.

 

Tumingin ako kay Jomar at mukang galit ito. Di makapaniwalang pinagtakwilan sya ni mama.

 

“Kerwin, pupunta na tayo sa aborad nak ha. Andun yung magiging stepfather mo” Paliwanag ni mama.

 

Napakabilis ng pangyayari. Buntis, stepfather, abroad?

 

“Ha. Paano si Daddy…” tanong ko kay mama at biglang suntok ni Jomar sa mesa sabay alis papuntang kwarto.

 

“Mabait ang magiging stepfather mo. Matanda na sya nasa 70 years old na. Ako ang nagaalaga. Maganda sa abroad nak. Malaki ang kita di gaya dito puro hirap.” Sabi ni mama sa akin habang hinahaplos haplos ang aking buhok.

 

Lumabas si Jomar sa kwarto dala dala ang mga bag ng kanyang mga damit. Di na sya tumingin sa amin. Maglalayas na ito.

 

Lumabas ito ng pinto. Habang naguusap kami na mama ay tumakbo ako papunta kay Jomar at niyakap sya.

 

“Daddy…” Umiyak ako.

 

Binaba ni Jomar ang kanyang mga bag at niyakap ako.

 

“Ingat ka Kerwin ha. Mag-aral ka ng mabuti” Hinalikan ako ni Jomar sa pisngi na parang anak. Dun ko naramdaman ang pagiging tatay ni Jomar sa akin.

 

Nang mawala si papa at nagabroad si mama ay sya lang ang kasama ko.

 

“Sige na. Kita kits nalang” Paalam sa akin ni Jomar habang bumababa sya ng apartment.

 

Pagbalik ko sa unit namin ay andun si mama at naghahanda ng makakain.

 

“Bukas, kukunin ko na card mo sa school. Ok na rin yung visa mo, napaprocess ko na” Sabi sa akin ni mama habang sinandukan ako ng pagkain.

 

“Anak. Sorry  dahil hindi naging maayos ang buhay natin. Kahit magulo ang buhay ko pinipilit kong maiayos ang sa inyo.” dagdag pa ni mama.

 

Naiintindihan ko naman si mama pero natatakot ako sa magiging buhay ko dun. Wala akong kakilala at di pa ako sanay magenglish.

 

Kinabukasan ay sinamahan ako ni mama sa school para kunin ang mga dokumento ko.

 

Nagpaalam ako sa mga kaklase ko at nagyakapan kami. Nakakalungkot.

 

Paglabas ko ng room ay andun sa corridor si Stephen. Ngumiti ito sa akin.

 

“Ingat ka” tinapik ako nito sa braso sabay tingin kung may tao sa paligid at halik sa aking pisngi.

 

Nanlaki ang aking mata at namula ang aking pisngi. Tumawa lang ito sabay takbo pabalik ng classoom.

 

“Anak, halika na” sigaw ni mama na kakalabas lang ng faculty room dala dala ang aking mga dokumento.

 

“Ma, kelan flight natin?” tanong ko kay mama habang sakay ng taxi papauwi.

 

“Bukas nak. Kaya magimpake ka na mamaya ha?” sagot ni mama.

 

“Bukas agad? Ang bilis naman” sagot ko sa kanya.

 

“Magtatrabaho pa kasi ako. Pag 7 months na ako tsaka ako magmaternity leave, pero ngayon naka Vacation leave palang ako kaya kelangan kong bumalik. At namimiss na ako ng magiging bagong tatay mo.” sabi ni mama.

 

Malungkot ang pag-alis ko pero parte ito ng buhay. Walang permanente sa mundo.

 

Epilogue

 

Hi, I’m Kerwin. 28 years old.Filipino. Marketing Consultant. Yes, consultant. I got my Marketing degree from University of East London  and had my MBA from Nottingham. My work experience generally consists of marketing campaigns for new product launching; mostly, in the tech industry. Mobile phones, laptops, fridges, ACs, anything that has electronics on it.

 

While on my work at Thailand for the launching of a new phone, I got a chat from my Filipino workmate.

 

“Kerwin! Congrats on the another successful launch! Andaming taong umattend at nagtrending pa sa twitter. For sure, million na naman commission mo jan! Hahaha By the way, I spoke with the Marketing Manager of the account you’re handling snd guess what? they will launch the brand in Manila as well! Can you believe that? Makakauwi ka na rin, after how many years na pagpaplano. Baka makahanap ka na ng asawa mo dun, di na puro trabaho.”

 

Nanlaki ang mata ko sa aking nabasa. What? I’m returning to Philippines? Masyadong maraming bad memories akong naalala when I remeber the place.

 

My boss emailed me my booking ticket and I was bound to fly tomorrow morning. What?! Gusto ko syang idecline pero I had a very good relationship with this brand and I don’t want to disappoint the UK account that endorsed me para sa Asia launching. NOOOOO.

 

I packed my things and poof! tomorrow morning I find myself stuck in the traffic with the Taxi driver haggling me to pay additional 200 pesos dahil sa terminal daw sya nagpark. Street children knocking on the car door asking for pennies, jeepney overfilled with passengers. Yung iba nakakabit nalang. I am really in the Philippines.

 

The marketing manager in Manila welcomed me in their office and we discussed about the upcoming launching. Pagod pa ako sa byahe sabak na agad sa work.

 

After the meeting, dumeretso na ako sa hotel that they booked for me. Buti nalang they provided me with a car. Mejo nanibago ako dahil sa kanan na ang manibela unlike sa UK na nasa kaliwa.

 

I fell asleep right away and woke up at 5am. Wow, ang aga ko kasing natulog kaya nagising ako ng maaga. I can’t sleep anymore so I decided to grab breakfast sa isang Filipino fastfood that I really miss.

 

After breakfast ay naglakad lakad muna ako para magpababa ng kinain. While walking, mejo nagiging familiar na sa akin ang lugar.

 

Pagkatingin ko sa kaliwa ay nakita ko ang grocery store na dati ay pagmamayari namin. Naalala ko ng tinayo ito. Buntis pa si mama nun kay Baltazar, at karga karga ako ni papa habang nagribbon cut.

 

Lumapit ako sa pinto at may scurity guard na natutulog nakatakip ang sumbrero sa muka nya. Matipuno ang katawan, malaki ang braso at dibdib, si Jomar ba to?

 

“Daddy? Daddy Jomar?” sambit ng aking bibig.

 

Nagising ang sekyu.

 

“Sorry  Sir. Sarado pa kami” tumayo ito sa gulat. Malaki itong tao. He’s not Jomar. Mukang kaedad ko lang to.

 

Pagharap nito sa akin at mejo umaliwalas ang muka, namukaan ko na sya.

 

“Stephen, is that you?” tanong ko dito.

 

“Kerwin? Kerwin! Kamusta ka na!” napangiti ito at niyakap ako ng mahigpit.

 

~katapusan.